سلام عزیزم

صدرای گلم سلام

امیدوارم همیشه تندرست و خوش و سر زنده باشی

امروز روز یازدهم محرمه، یعنی یه روز پس از عاشورای سال 1392، نمیدونم آخرین باری که برات نوشتم کی بود ولی امروز با یه دنیا عشق در خدمتم ( البته اگه بخوام میتونم تاریخشو دقیق در بیارم ولی چون از اون زمان خیلی گذشته منو بیشتر شرمنده شما و مامانت می کنه پس بهتره دنبال اون نرم چون گذشته دیگه... )

این روزا برای ما که در کنارت هستیم روزائیه که نمونش دیگه پیدا نمیشه، چون شما با کارایی که می کنی، حرفایی که می زنی، کتابایی که برامون میخونی و تند تند می گی تموم شد و ... دل ما رو می بری.

با بودنت در کنارمون و کارات دیگه هیچ بهونه ای برای بزرگ شمردن مشکلات روزانه نیست، چی؟ اصلا مشکل یعنی چی؟ وقتی صدرای خوش و سر حال کنارته.

چند وقتیه که داری خوب صحبت می کنی البته با همون لحن و زبان کودکانه خودت. وقتی باهات صحبت می کنم احساس نمیکنم که دارم با یه کودک صحبت می کنم بلکه با یه هم صحبت دارم ارتباط برقرار می کنم. وقتی خیلی جدی منظورتو با تک کلمه ها به ما مفهوم می کنی چیزی جز لذت توش نیست. امیدوارم که همیشه بتونی حرفاتو به زبون بیاری و تو زندگیت روزی نباشه که خدای نکرده نتونی بنا به هر دلیلی حرف بزنی.

خدایا گوشای منو برای درست شنیدن حرفای آقا صدرا تیزتر کن تا مجبور نباشه تلاش بیشتری به خرج بده.

عزیز دلم خیلی حرفا دارم برات بگم ولی این حرفا نه تو درک توئه که بخوای الان اونا رو بفهمی و نه اینجا جای گفتن این حرفاست. ایشالا هیچوقت از این حرفا برات نگم و هیچوقت نشنوی چون فقط از بین بردن انرژی خدادادی است که برای کارای بهتر باید صرف بشه.

خلاصه امروز برات نوشتم چون هم مامان سارا به من تذکر داده بود و هم اینکه خیلی وقت بود که دلم می خواست باهات صحبت جدی کنم ولی حالشو نداشتم.امیدوارم همیشه همانند این روزا شاد و سرخوش باشی.

تا صحبت بعدی خدا حافظ

( دوستدار صدرا و مامان سارا - حسین ) جمعه 24/08/1392